اثربخشی برنامه آموزشی حافظه فعال واج محور بر حافظه فعال شنیداری و دیداری در دانش‌آموزان نارساخوان (ویرایش شده) // حافظه فعال شنیداری و دیداری در دانش‌آموزان نارساخوان: پیش و پس از مداخله (عنوان قبلی)

هدف و نوآوری: حافظه فعال نقش تعیین‌کننده‌ای در عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان با ناتوانی در خواندن دارد. با این وجود پژوهش‌های آموزشی انجام شده یافته‌های متفاوتی را از جهت سودمندی برنامه‌های موجود گزارش کرده‌اند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه آموزشی حافظه فعال ویژه‌ی دانش‌آموزان نارساخوان انجام شده‌است. این برنامه هر دو بعد شنیداری و دیداری حافظه فعال را مد نظر داشته‌است. روش‌شناسی: این پژوهش از نوع طرح‌های نیمه آزمایشی با پیش‌آزمون- پس‌آزمون- پیگیری و گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانش‌آموزان دوره ابتدایی با نارساخوانی مراجعه کننده به مراکز اختلالات یادگیری شهر تهران بود و نمونه شامل 30 نفر از آنان که به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. گروه آزمایش 24جلسه آموزش حافظه فعال را دریافت کرد و گروه گواه هیچ برنامه آموزشی را دریافت نکرد. آزمون حافظه فعال برای کودکان (پیکرینگ و گثرکول، 2001؛ ترجمه ارجمندنیا، 1396) پیش از اجرای برنامه آموزشی، پس از آن، و همچنین دو ماه پس از پایان مداخله از هر دو گروه گرفته شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیری با اندازه‌گیری مکرر، تحلیل شدند. یافته‌ها و نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان‌دهنده تفاوت معنادار بین نمرات گروه آزمایش و گواه در پس‌آزمون و همچنین پایداری این تفاوت‌ها در آزمون پی‌گیری بودند و از این‌رو می‌توان سودمندی برنامه آموزشی حافظه فعال ویژه کودکان نارساخوان را در رشد توانایی حافظه فعال شنیداری و دیداری آنها، تایید کرد. اندازه اثرهای به‌دست آمده نیز نشان‌دهنده تاثیر مطلوب برنامه آموزشی بر ابعاد حافظه فعال بود.